De Keuringsdienst van Waarde had afgelopen donderdag weer een interessante aflevering, ditmaal over de granaatappelpitjes. Ik moet bekennen dat ik ze toch ook best wel vaak koop bij de Albert Heijn als er weer eens een 35% kortingssticker op zit. Lekker makkelijk en ik red ze ook nog eens van de prullenbak! Na deze aflevering ben ik alleen maar blij dat ik ze nog red van de prullenbak, want waar mensen een hele dag voor €5 op zwoegen, zomaar in de prullenbak te gooien is gewoon nonsens.
De Keuringsdienst van Waarde had afgelopen donderdag weer een interessante aflevering, ditmaal over de granaatappelpitjes. Ik moet bekennen dat ik ze toch ook best wel vaak koop bij de Albert Heijn als er weer eens een 35% kortingssticker op zit. Lekker makkelijk en ik red ze ook nog eens van de prullenbak! Na deze aflevering ben ik alleen maar blij dat ik ze nog red van de prullenbak, want waar mensen een hele dag voor €5 op zwoegen, zomaar in de prullenbak te gooien is gewoon nonsens.
Dat granaatappelpitjes met de hand verwerkt werden had ik eigenlijk ook nooit bij stil gestaan. In Israël gebeurt het met een machine, maar ook daar zijn mensenhanden onmisbaar. Wat een luxe product zijn die pitjes eigenlijk, een enorm arbeidsintensief goedje wat goedkoop in de supermarkt ligt. De granaatappelpitjes zijn niet de enige goedkoop, maar duurkoop producten uit de supermarkt. De supermarkt is een hele slimme uitvinding, een slimmigheidje voor de supermarktmanagers, niet voor de producenten. Meer over deze slimme uitvinding en zijn consequenties volgen meer op deze blog.